Επιτέλους. Ήρθε η στιγμή που πρέπει να συνεννοηθούμε. Να δούμε τι μας φέρνει στο μυαλό ο νόμος και η τάξη των κυβερνήσεων, αλλά και τι είναι η ανομία για εμάς.
Αυτό που εννοούν τάξη σήμερα είναι οι χιλιάδες δολοφονίες μεταναστών-τριών στο αιγαίο, που οδηγήθηκαν να φύγουν από τη χώρα τους λόγω πολέμου. Η εξαθλίωση και η πείνα από την οποία πεθαίνουν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, κάνοντάς το να φαίνεται πλέον φυσιολογικό στον κοινωνικό ιστό.
Η τάξη είναι η αντιπροσωπευτική κυβέρνηση του κοινωνικού συνόλου για την εξασφάλιση των πολιτικών τους θέσεων, και για τη συνέχιση της διαφθοράς και της βίας απέναντι στην κατώτερη τάξη.
Η τάξη είναι η εκμετάλλευση από άνθρωπο σε άνθρωπο, και από άνθρωπο σε ζώα και φύση για τη συσσώρευση πλούτου από τους πολλούς, στους λίγους και «εκλεκτούς».
Η τάξη είναι οι στρατιωτικές θητείες που σου επιβάλλουν για την ηθική υποχρέωσή σου απέναντι στο έθνος, ώστε σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης ή πολέμου, να σφαγιαστείς για αυτούς.
Η τάξη είναι η μισθωτή σκλαβιά που βυθίζει τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα στην εξαθλίωση και τη φτώχεια. Η σκληρή και υποδηλωμένη εργασία για να ζούμε μεροδούλι- μεροφάι οι εκμεταλλευόμενες και οι καταπιεσμένοι .
Η τάξη είναι η κοροϊδία των πολιτικών κομμάτων με υποσχέσεις και μοναδική επιλογή την ψήφο σου σε αυτούς, νομιμοποιώντας με αυτόν τον τρόπο το κράτος, και εξασφαλίζοντας τα αστικά σου δικαιώματα .
Η τάξη είναι η αστική δικαιοσύνη να βγάζει λάδι τους βιαστές, και τελικά να δικάζει τα θύματα αυτών.
Και η ανομία; Ανομία είναι τα κοινωνικά στρώματα που ξεσηκώνονται ενάντια στους δυνάστες τους. Που σπάμε τη σιωπή απέναντι στην καθημερινή βαρβαρότητα που ζούμε. Είναι η στιγμή που δεν αντέχεις την ανία, και εξεγείρεσαι σε ό,τι προκαλεί ακινησία.
Ανομία είναι η αηδία που μας προκαλούν οι καταναλωτικές σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους. Σχέσεις οι οποίες βασίζονται στην εκμετάλλευση, το ψέμα και την πλασματική ελευθερία επιλογών. Είμαστε αυτοί που θέλουμε να δημιουργούμε σχέσεις στη βάση του σεβασμού, της ειλικρίνειας και της πραγματικής ελευθερία του ατόμου.
Ανομία είναι οι αρνήσεις στράτευσης για τα συμφέροντα των κρατών-εθνών. Γιατί εμείς δεν πολεμάμε για κανένα έθνος και καμία πατρίδα. Δεν θα σφαχτούμε για τα κέρδη των αφεντικών.
Ανομία είναι ο αγώνας των γυναικών όλου του κόσμου ενάντια στον καπιταλισμό, που θέλει να μας κάνει δούλες και υπηρέτριες για τα εμπορικά καταστήματα και την τουριστική βιομηχανία. Ο αγώνας για την αξιοπρέπειά μας, την ελευθερία μας και την αγάπη.
Τέλος, ανομία είναι μαζικές απεργίες με προοπτική την κοινωνική επανάσταση, τα σαμποτάζ στην παραγωγή του κρατικού μηχανισμού, οι κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις στον δρόμο, η διεκδίκηση καθημερινά για μια ζωή που μας αξίζει πραγματικά.
Μήπως τελικά η ανομία είναι οι πιο ωραίες στιγμές που έχουμε βιώσει ή που θα βιώσουμε μέσα σε αυτό το σύστημα; Οι στιγμές που δεν μας βυθίζουν στην απογοήτευση, αλλά που μας δίνουν κίνητρο να συνεχίσουμε για μια καλύτερη ζωή; Οι θυσίες που κάνουμε για μία ζωή που θα ζούμε πραγματικά ελεύθεροι – πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά, σε κοινότητες μέσα στη φύση και σε αστικά τοπία;
Ο χρόνος τελείωσε. Ας αφήσουμε, λοιπόν, το παιχνίδι λέξεων. Πες το ανομία, πες το αναρχία, πες το όπως θες…
zakeri
