EDITORIAL

Ο κοινωνικός-ταξικός πόλεμος επεκτείνεται σε άλλη μια πτυχή της ζωής μας. Η θέση μας, ως αναρχική εφημερίδα, είναι να συμβάλλουμε με αναλυτικά και θεωρητικά εργαλεία στην καλύτερη αντίληψη της νέας κατάστασης που χτίζεται, και να στείλουμε σε μια απελευθερωτική τροχιά τις επερχόμενες κοινωνικές εκρήξεις…

Η «Άπατρις», παιδί του Δεκέμβρη του 2008, η εφημερίδα που κρατάς στα χέρια σου, προσπαθεί να συμπυκνώσει νέα, ειδήσεις και θέσεις που κρίνονται ως σημαντικά, που αποκρύπτονται ή και διαστρεβλώνονται από τα κυρίαρχα media, που δίνουν μια άλλη πτυχή, μια πολιτική οπτική από τη σκοπιά του αναρχικού αντεξουσιαστικού και ελευθεριακού κινήματος…

Ένα ακόμα θερμό καλοκαίρι φαίνεται ότι θα ζήσουμε και φέτος. Πίσω από τις οθόνες μας, αφού πάλι θα δουλεύουμε και πάλι δεν θα πάμε…

Ένα ακόμα θερμό καλοκαίρι φαίνεται ότι θα ζήσουμε και φέτος. Πίσω από τις οθόνες μας, αφού πάλι θα δουλεύουμε και πάλι δεν θα πάμε…

εφημερίδα δρόμου Άπατρις – φύλλο #01 Πέντε Δεκέμβρη 2008, μέρα Παρασκευή, μια μέρα ακριβώς πριν τη δολοφονία του Αλέξη. Μία ετερόκλιτη ομάδα συντρόφων συναντιόμαστε…

Ανάμεσα στα πολλά που συνέβησαν από το προηγούμενο φύλλο μέχρι σήμερα, στο παρόν κείμενο κάνου με την επιλογή να αναφερθούμε σε δύο σημαντικά γεγονότα…

Στο παρόν editorial γίνεται προσπάθεια να αντιληφθούμε και να ψηλαφίσουμε την επικαιρότητα και τη διαρκή εξέλιξη των γεγονότων. Από τον εθνικιστικό παροξυσμό των ημερών…

Η αστραπιαία συσπείρωση μεγάλου μέρους της ελληνικής κοινωνίας μετά την αναμόχλευση του μακεδονικού ζητήματος, και η αποτύπωση μιας, πρωτοφανούς για τα τελευταία χρόνια, κοινωνικής…

Η κοινωνία φαίνεται να μην βλέπει πια καμία προοπτική, κανένα μέλλον όπως λέει για τα παιδιά της… «Μα αφού δεν υπάρχει κράτος, ρε παιδιά»…

Καθημερινά, ο κόσμος αυτός ξεδιπλώνει τις πτυχές του. Η κυριαρχία οπλίζει τη φαρέτρα της, ανεβάζοντας διαρκώς τον πήχη του ταξικού πολέμου. Μοναδική απάντηση, μοναδική προοπτική για τους από τα κάτω δεν μπορεί να είναι παρά η επανάσταση…