Η συμβίωση με την covid συνεχίζεται για ένα ακόμη καλοκαίρι. Μέτρα επί μέτρων: νέα, παλιά, πρωτοπόρα, μα κυρίως αντιφατικά, έχουν αρθεί και η «ζωή» για έξι μήνες μοιάζει όπως παλιότερα. Φυσικά, τα παραπάνω δεν ισχύουν για όλους/όλες. Εργαζόμενα άτομα που παραμένουν ανεμβολίαστα συνεχίζουν να τα σκάνε για τα rapid κάθε εβδομάδα. Σε κάποιους τομείς της καθημερινότητας οι μάσκες παραμένουν υποχρεωτικές. Κυριότερα όμως, σε δυσμενή θέση βρίσκονται και οι ανεμβολίαστοι/ες υγειονομικοί/ές που είναι ακόμη σε αναστολή εργασίας, ενώ κρέμεται από πάνω τους η γκιλοτίνα της απόλυσης από το ΕΣΥ.
Όλα τα παραπάνω έχει φανεί ότι δεν έχουν και πολύ σχέση ή αξία σε σχέση με την προστασία της «υγείας». Η διάλυση όλων των δομών φροντίδας που γίνεται συστηματικά πολλά χρόνια τώρα, οι αποκλεισμοί και τα εμπόδια πρόσβασης στην υγεία, η ιδιωτικοποίηση με σκοπό την περαιτέρω εκμετάλλευση οποιασδήποτε πτυχής από το κεφάλαιο αποτελούν στιγμιότυπα του ίδιου πολέμου. Η «υγεία» μας δεν θα έρθει από το κράτος, ούτε από την πίστη σε αυτό. Αντιθέτως, θα τη βρούμε όταν το ανατρέψουμε.
Πολεμικές προετοιμασίες επί χάρτου;
Η «κρίση χρέους», η «υγειονομική κρίση» και η επόμενη «κρίση» που έρχεται [κλιματική(;), επισιτιστική(;), νέος ιός(;)] δεν μπορούμε να τις δούμε ξεκομμένες ούτε μεταξύ τους, αλλά και ούτε συνολικά από το κοινωνικό πλαίσιο που διαδραματίζονται.
Στις παραπάνω περιόδους, και όπως φαίνεται ακόμη πιο έντονα στην περίοδο που μπαίνουμε τώρα, ο πόλεμος ήταν διαρκής, έντονος και με αντιφατικά ή συγκρουόμενα συμφέροντα. Πόλεμο δεν αποτέλεσε μόνο το χακί ανάχωμα των ματατζήδων στις αντιμνημονιακές ταραχές, ούτε τα ανοιγμένα κεφάλια «νεαρών» που κάθονταν σε πλατείες εν μέσω απαγορεύσεων.
Υπάρχει και ένα συνολικότερο πλάνο δημιουργίας εχθρών το οποίο θέτει πληθυσμούς στο στόχαστρο (μπαταχτσήδες, αφερέγγυοι δανειολήπτες, ασυμπτωματικές, ανεμβολίαστοι). Αυτοί καταδικάζονται έναντι της υπόλοιπης κοινωνίας, ως εχθροί της. Στρέφεται ο ένας απέναντι στην άλλη και εμφανίζεται έτσι ο φορέας αυτός, το κράτος, που θα επιβάλλει τα καθέκαστα, γιατί γνωρίζει πως να το κάνει.
Τι άλλο, πέρα από εμπέδωση του πολέμου των κυρίαρχων εναντίον μας, αποτελούν τα περιβόητα διαγγέλματα; Είτε ήταν σε ακριτικά νησιά, είτε στην ασφάλεια του σπιτιού αποτέλεσαν την απεύθυνση των κυριάρχων να ξεχάσουμε ό,τι μας χωρίζει με τον σάπιο κόσμο τους και να ενωθούμε ενάντια σε κοινό εχθρό.
Εάν αυτά τα συνθέσουμε στο σήμερα με τον πόλεμο δίπλα μας μπορούμε να αντιληφθούμε την κρισιμότητα των τελευταίων χρόνων έντονα. Η επιτυχία του κράτους να λάβει σε έναν μεγάλο βαθμό κοινωνική συναίνεση σε μία από τις χειρότερες καπιταλιστικές κρίσεις από μεγάλα κοινωνικά κομμάτια, θέτει τις βάσεις πολεμικής προετοιμασίας.
Οι κοινωνίες δεν πάνε διαλυμένες (για το κράτος) σε Πόλεμο. Εσωτερικός εχθρός, μηδενική εθνική ενότητα, λιποταξία, αντιπολεμικά κινήματα, αλληλεγγύη σε μετανάστριες/μετανάστες δεν συνθέτουν μία μάζα ανθρώπων που θα υπερασπιστεί και ίσως επεκτείνει την εθνική κυριαρχία, τρέφοντας τα κανόνια με κρέας.
Κάτι τέτοιο θεωρούμε ότι είναι το δικό μας στοίχημα σε αυτή τη συνθήκη. Είναι σημαντικό να αποτινάξουμε και να σαμποτάρουμε την όποια ενότητα με το κράτος και τα αφεντικά μετά από μία μακρά περίοδο συμπόρευσης μαζί τους λόγω προστασίας της «υγείας». Η εθνική ενότητα επανήλθε μέσω του καθαρού εθνικού σώματος, που δεν μολύνεται, με άλλους όρους, απολαμβάνοντας εκεχειρία και ευρεία συναίνεση.
Φυσικά, οι ακροδεξιές φανφάρες για τα εμβόλια είναι εχθρικές και αντιμετωπίζονται με τη γνωστή συνταγή: τσακίζονται στον δρόμο. Ο εθνικός κορμός κερδίζει με την ενασχόλησή του με το θέμα αυτό, καθώς επιτίθεται στους εχθρούς του και πάλι. Το κράτος παρόλα αυτά δεν χάνει από αυτή την ενδοσυστημική «διένεξη». Το κράτος ενσαρκώνει την ονείρωξη του κάθε φασίστα εντός ή εκτός του «δημοκρατικού τόξου». Σφαίρες στα σύνορα, φράχτες επί φραχτών, άγνωστος αριθμός pushbacks, πτώματα στο Αιγαίο, πογκρόμ από τους μπάτσους, γεμάτα στρατόπεδα συγκέντρωσης παντού, όλα αυτά μαζί κρατάνε το κάθε φασιστόμουτρο χορτάτο από εθνική υπερηφάνεια.
Καταλήξαμε ξανά, όπως και ένα μεγάλο κοινωνικό κομμάτι του 2010-2012, να είμαστε όλοι/ες ενωμένοι/ες για τον κοινό σκοπό. Διαταξικό, εθνικό, υγιεινό μπλοκ ενάντια στην covid. Το κράτος πρόταξε αυτή τη ρητορική με πρόσχημα τη διαφύλαξη της υγείας όλων μας. Έτσι, η υγεία έσβησε μεμιάς διαφορές και μάχες εκατοντάδων χρόνων ανάμεσα στις τάξεις. Όλες μείναμε σπίτι, αλλά κάποιες μείναν σε 250 τετραγωνικά με πισίνα. Όλοι κινδύνεψαν, αλλά κάποιοι μπαίναν στις ΜΕΘ την τρίτη μέρα νόσησης προληπτικά. Όλες φοβηθήκαμε, αλλά κάποιες ζούνε μια ζωή χωρίς σκατοδουλειές και σκατοσυνθήκες. Τα παραδείγματα είναι ατέλειωτα, αλλά σε όλα τα ζητήματα, άρα και στην υγεία, δεν έχουμε την ίδια αντιμετώπιση στο υπάρχον σύστημα.
Έτσι τα δίπολα μετακινήθηκαν σε μη πολιτικά μονοπάτια. Νέοι διαχωρισμοί γεννήθηκαν και υποστηρίχτηκαν από πληθώρα κόσμου. Ασυνεπείς, απρόσεκτες, ψέκια, ανεμβολίαστα, ασυμπτωματικά, απείθαρχοι αποτέλεσαν τον νέο εχθρό. Κάπου πίσω τους, αχνοφαίνονταν τα αφεντικά, οι μπάτσοι με τα πογκρόμ τους, οι φασίστες και ρατσιστές, το κράτος με τον επιστημονικό του μανδύα. Οι τάξεις γίναν ένα ο εχθρός μετατοπίστηκε.
Η παραπάνω λογική, που έκανε και μεγάλη περίοδο να σπάσει και θεωρούμε ότι θα επανέλθει κιόλας, αποτέλεσε μία άριστη ευκαιρία ενότητας. Μπορεί να μην ήταν αμιγώς εθνική, παρόλα αυτά η ενότητα με τα αφεντικά, με διάφορα τσιράκια, με τους ενορχηστρωτές του εγκλεισμού μας, με τους μπάτσους-προστάτες μέχρι να ανοίξουν κανένα κεφάλι, προετοιμάζει μία κοινωνία ενωμένη να υπερασπιστεί τα συμφέροντα της Πατρίδας.
Φυσικά, αυτά τα αποστήματα σπάνε, σπάσανε και μένουν πολλά ακόμη να σπάσουν. Η ευθύνη των προλετάριων είναι να σαμποτάρουν με κάθε μέσο, με κάθε τρόπο και με κάθε κόστος την πολεμική μηχανή. Επειδή το ελληνικό κράτος έχει πολεμική μηχανή, και μάλιστα επιθετική και καλά γρασαρισμένη, το καθήκον μας είναι να γίνουμε η άμμος σε αυτά τα γρανάζια. Να γίνουμε λιποτάκτες/λιποτάκτριες των εθνικών συμφερόντων και να πολεμήσουμε μόνον εναντίον τους, όπως προσπαθούμε με τις δυνάμεις μας πάντα.
Δεν έχουμε κοινά συμφέροντα με τα αφεντικά, τα κράτη, τους στρατούς, γιατί γεννούν νεκροταφεία, αναπαράγουν το σάπιο οικοδόμημα καπιταλισμού, κρατισμού και πατριαρχίας στη χειρότερή του μορφή. Σκοπός μας είναι να το καταστρέψουμε συθέμελα.
ΥΓ: τα παραπάνω γράφονται σε στιγμές ακραίας(;) έντασης στο αιγαίο. Ελληναράδες είναι έτοιμοι να πολεμήσουν, τα τούρκικα media είναι επιθετικά, τα ελληνικά media αμύνονται και έχει διακοπεί ο διακρατικός διάλογος. Τύμπανα πολέμου ή θερμού επεισοδίου παίζουν και μας ζητείται άλλη μία φορά να είμαστε ενωμένοι/ενωμένες. Δεν πολεμάμε για τα κράτη και τα αφεντικά είναι η μόνη απάντηση.
Καρόσι
