Αύγουστος, Σεπτέμβρης, Οκτώβρης. Πρώτα η Ινδονησία και μετά το Νεπάλ, σήμερα το Μαρόκο και συνεχώς η Γαλλία, οι εξεγέρσεις εξαπλώνονται σε έναν κόσμο γερασμένο, που δεν έχει πεθάνει ακόμα γιατί αρνείται να γεννηθεί το καινούργιο. Και αφού αρνείται να γεννηθεί το καινούργιο, νεκρανασταίνεται το παλιό, σαν τον νεο-φασισμό του Τράμπ και της μεταναστευτικής αστυνομίας με την οποία χτυπιέται το πολυεθνικό προλεταριάτο της Αμερικής στους δρόμους της παγκόσμιας μητρόπολης, στο Λος Άντζελες τον Αύγουστο και στο Σικάγο την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές – και σαν τον φασισμό του Χρυσοχοΐδη που αποφάσισε, για να πλειοδοτήσει σε αντιεγκληματική φλυαρία, ότι ο Χίτλερ είχε δίκιο τελικά, και οι Ρομά είναι παραβατικοί εκ φύσεως και συνεπώς χρειάζονται κάποια ειδική πολιτική βασισμένη στη φυλετική τους διαφοροποίηση.
Ένας χρόνος συμπληρώνεται από την καταραμένη 31 Οκτώβρη και αυτό το φύλλο έχει αναφορά στη μνήμη και τη δράση του συντρόφου Κυριάκου που σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια επεξεργασίας εκρηκτικών υλών. Μπορεί να μην διαβάσει τις σελίδες του φύλλου ο Κυριάκος αλλά η γνωριμία μας μαζί του, η αλλελεπίδραση με έναν σύντροφο με την ποιότητά του, αναπόφευκτα αφήνει το στίγμα της και σε αυτό το φύλλο και σε κάθε φύλλο από εδώ και πέρα – και στην ίδια μας τη διαδρομή.
Τον Οκτώβρη επίσης συμπληρώνονται δύο χρόνια από την έκρηξη του πολέμου στη Γάζα και αυτό το φύλλο έχει διάσπαρτες στις σελίδες του εικόνες παλαιστινιακής τέχνης, εικόνες αντίστασης. Την στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο η οργάνωση της πανελλαδικής πορείας στη βάση της Σούδας είναι σε εξέλιξη, όπως σε εξέλιξη είναι και μια κοινωνική έκρηξη στην Ιταλία σε αλληλεγγύη με την παλαιστινιακή υπόθεση.
Ασυνήθιστο για ένα κείμενο μιας εφημερίδας που θα μοιράζεται για τρεις μήνες αλλά αυτό το κείμενο θα κλείσει έτσι:
Σήμερα 6 Οκτώβρη 2025, η κυβέρνηση της Γαλλίας έπεσε για άλλη μια φορά, η δίκη για την δολοφονία του Κωστή Μανιουδάκη δεν έχει οριστεί ακόμα, μόνη δικαιοσύνη παραμένει η αντίσταση και ο Πάνος Ρούτσι διανύει την 22η μέρα απεργία πείνας στο σύνταγμα ζητώντας την εκταφή του γιου του, προκειμένου να μάθει από τι πέθανε, και αυτοί που φοβούνται μην τυχόν και μαθευτεί από τι πέθανε και δεν βρίσκουν τρύπα να κρυφτούν, ακόμα παίζουν με τη ζωή του.
Πείσμα για αντίσταση
