Είναι γεγονός ότι βιώσαμε μια πρωτόγνωρη συνθήκη, αυτή του επιβεβλημένου μαζικού εγκλεισμού, στα πλαίσια της καραντίνας που επέβαλε το κράτος. Μέσα στη συνθήκη απόλυτου φόβου και εξατομίκευσης που δημιουργήθηκε, η αλληλεγγύη μπόρεσε να βρει περάσματα και να δημιουργήσει ρωγμές. Πολλές συλλογικότητες, καταλήψεις, στέκια, αυτοοργανωμένα αθλητικά σωματεία, κοινωνικές κουζίνες ξεκίνησαν διανομή και παραλαβή ειδών πρώτης ανάγκης από και προς ανθρώπους που δεν είχαν τη δυνατότητα να τα προμηθευτούν. Στήθηκαν δίκτυα αλληλεγγύης, τόσο στο μητροπολιτικό πεδίο όσο και σε επαρχιακές πόλεις. Στην Κέρκυρα, ύστερα από πρωτοβουλία της κατάληψης αντινομία, ξεκίνησε μια καμπάνια έμπρακτης αλληλεγγύης, η οποία συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.
Αρχικά τοποθετήθηκαν δυο καφάσια στο κέντρο της πόλης, τα οποία ανατροφοδοτούνταν συνεχώς από την κατάληψη, από αλληλέγγυο κόσμο και από συνανθρώπους. Από την στιγμή που τα καφάσια είχαν θετικό αντίκτυπο και στηρίχτηκαν, αποφασίστηκε να αυξηθούν. Παράλληλα στις δράσεις υπήρχαν και τηλέφωνα επικοινωνίας και κόσμος επικοινώνησε τις ανάγκες του. Ως εκ τούτου τοποθετήθηκε ένα ακόμα έξω από τη λαϊκή αγορά, ένα στην προλεταριακή γειτονιά του Μαντουκιού και ένα στη γειτονιά της Γαρίτσας. Το καφάσι στη Γαρίτσα στήθηκε με συνεισφορά αλληλέγγυου κόσμου. Παρότι έχει αποκατασταθεί εν μέρει η κυκλοφορία, κρίθηκε αναγκαίο να συνεχίσουν να υπάρχουν τα καφάσια, συνεπώς σήμερα υπάρχουν ένα στο κέντρο της πόλης, ένα στη λαϊκή αγορά, ένα στο Μαντούκι και ένα στη Γαρίτσα. Παράλληλα συνεχίζεται η συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης στην κατάληψη αντινομία, με σκοπό να στηριχθεί η δομή αλληλεγγύης που υπάρχει, καθώς η έμπρακτη αλληλεγγύη δεν θα πάψει.
Παράλληλα έγινε κάλεσμα για συλλογή ρούχων, παπουτσιών, σεντονιών και πετσετών για τις φυλακές Κέρκυρας. Με την σειρά του αυτό το κάλεσμα κρίνεται ως πετυχημένο καθώς μέσω του αλληλέγγυου κόσμου, συγκεντρώθηκαν αρκετά είδη.Παράλληλα με τις δράσεις στη χώρα της Κέρκυρας, δράσεις αλληλεγγύης έτρεχαν και από συντρόφισσες και συντρόφους στα νότια του νησιού και πιο συγκεκριμένα στη Λευκίμμη. Συγκεκριμένες ώρες και μέρες, οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες βρίσκονταν έξω από μεγάλο super market, με καλάθι και συνέλεγαν είδη πρώτης ανάγκης. Στη συνέχεια τα είδη αυτά μοιράζονταν σε κόσμο που τα είχε ανάγκη, τόσο σε ντόπιους όσο και σε μετανάστες. Παράλληλα οι συντρόφισσες και οι σύντροφοι μοίρασαν είδη πρώτης ανάγκης στον καταυλισμό ρομά που υπάρχει στην περιοχή, μια πράξη που έγινε αποδεκτή από τους ίδιους τους ρομά με ευχαρίστηση.
Κλείνοντας, οι μέχρι τώρα δράσεις θα μπορούσαμε να πούμε ότι κρίνονται ως πετυχημένες για δυο τουλάχιστον λόγους. Αφενός κατέστη εφικτό (σε περιορισμένο βαθμό βέβαια) να απαντήσουμε επάνω στο ζήτημα της τροφής. Αφετέρου αποδείχτηκε για άλλη μια φορά ότι η αλληλεγγύη μπορεί να ανταποκριθεί στις υπαρκτές ανάγκες. Και αυτό είναι μια πολύ σημαντική υπενθύμιση για τις ημέρες που έρχονται.
Makhnovtchina
