Οι αγώνες των παλαιστίνιων πολιτικών κρατούμενων είναι άμεσα και άρρηκτα συνδεδεμένοι με τον συνολικό αγώνα του παλαιστινιακού λαού. Το 70% των παλαιστινιακών οικογενειών έχουν τουλάχιστον ένα μέλος στην οικογένειά τους που έχει φυλακιστεί για ενέργειες κατά του κράτους του Ισραήλ. Το 20% του συνολικού πληθυσμού έχει φυλακιστεί μία φορά στη ζωή του, ενώ, σύμφωνα με άλλες εκτιμήσεις, τα τελευταία 30 χρόνια το 40% του ανδρικού πληθυσμού της επικράτειας της Παλαιστίνης έχει φυλακιστεί κάποια στιγμή στη ζωή του.
Ενδεικτικό της κατάστασης που βιώνουν οι Παλαιστίνιοι αγωνιστές στις φυλακές του Ισραήλ είναι και το γεγονός ότι μέχρι το 1999 τα «ήπια βασανιστήρια» κατά τη διάρκεια της ανάκρισης επιτρέπονταν βάσει νόμου. Ανάμεσα σε αυτά η απαγόρευση ύπνου, η καθήλωση σε κάποια στάση, η δυνατή μουσική, η έκθεση σε υπερβολική ζέστη ή υπερβολικό κρύο, η κάλυψη του προσώπου με δυσώδη υφάσματα κλπ. Το 1999, το ανώτατο δικαστήριο του Ισραήλ έκρινε ότι είναι παράνομα, σε κάποιες περιπτώσεις βάζοντας κάποιους περιορισμούς. Περιορισμούς που για παράδειγμα δεν περιλαμβάνουν την αναγκαστική σίτιση ως τέτοιο, όπως προβλέπει ο ΟΗΕ.
Την 1η Μαΐου του 2000, σχεδόν 1000 από τους 1650 Παλαιστίνιους πολιτικούς κρατούμενους συμμετείχαν σε μαζική απεργία πείνας για έναν μήνα, διεκδικώντας καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, καλύτερη μεταχείριση από τους φύλακες, οικογενειακά επισκεπτήρια, κατάργηση της απομόνωσης, πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και απελευθέρωση πολιτικών κρατουμένων. Κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων αλληλεγγύης εφτά παλαιστίνιοι έχασαν τη ζωή τους και χίλιοι περίπου τραυματίστηκαν. Αντίστοιχα, τραυματίστηκαν και εξήντα ισραηλινοί. Στις 31 του ίδιου μήνα, η κυβέρνηση του Ισραήλ ικανοποίησε κάποια από τα αιτήματα.
Τον Φλεβάρη του 2012, περίπου 1800 παλαιστίνιοι πολιτικοί κρατούμενοι ξεκίνησαν απεργία πείνας ενάντια στο καθεστώς της διοικητικής κράτησης. Της φυλάκισης δηλαδή χωρίς στοιχεία, χωρίς κατηγορία, χωρίς δίκη και χωρίς ποινή για αόριστο χρονικό διάστημα, βάσει διαταγής που εκδίδει η στρατιωτική αρχή του Ισραήλ. Από τους 4500 συνολικά πολιτικούς κρατούμενους οι 310 ήταν διοικητικοί. Στα αιτήματα επίσης συμπεριλαμβάνονταν η δυνατότητα οικογενειακών επισκεπτηρίων για τους κρατούμενους που είχαν συγγενείς στη Γάζα, και οι οποίοι δεν μπορούσαν να τους επισκεφτούν, γιατί το κράτος του Ισραήλ τους απαγόρευε να βγουν από την Γάζα, το τέλος της απομόνωσης και η απελευθέρωση όσων βρίσκονται υπό διοικητική κράτηση.
Στις 14 Μαΐου του ίδιου χρόνου και μετά από πολυήμερη απεργία πείνας, οι αγωνιστές καταφέρνουν συμφωνία με το κράτος του Ισραήλ, που δεσμεύεται ότι η διοικητική κράτηση δεν θα ξεπερνάει τους έξι μήνες, εκτός και αν στο μεταξύ προκύψουν στοιχεία. Επίσης, διευρύνονται τα επισκεπτήρια με τις οικογένειες, και επιστρέφουν σε κανονικές πτέρυγες όσοι βρίσκονται στην απομόνωση.
Από τις 17 Απριλίου ξεκίνησαν απεργία πείνας 1500 παλαιστίνιοι πολιτικοί κρατούμενοι ενώ ο αριθμός τους υπολογίζεται να ξεπεράσει τις 2000 κατά τις επόμενες μέρες. Ενωμένοι σε ένα ενιαίο μέτωπο και παρά τις εσωτερικές τους συγκρούσεις, συμμετέχουν στον κοινό αγώνα πολιτικοί κρατούμενοι μέλη της Φατάχ, της Χαμάς, του PFLP και της Ισλαμικής Τζιχάντ.
Τα αιτήματα είναι παρόμοια με αυτά των προηγούμενων κινητοποιήσεων, και αφορούν τη δυνατότητα πρόσβασης στις τηλεπικοινωνίες, συγκεκριμένα την τοποθέτηση τηλεφώνων σε κάθε πτέρυγα. Επίσης, τη δυνατότητα να δέχονται επισκεπτήρια από τις οικογένειές τους, καθώς είναι αναγκασμένες να κάνουν αίτηση για άδεια προκειμένου να διασχίσουν τα κατεχόμενα εδάφη – αιτήσεις που φυσικά συνήθως απορρίπτονται, στερώντας τους στην πράξη το δικαίωμα στο επισκεπτήριο, αφού οι φυλακές βρίσκονται στα κατεχόμενα. Τέλος, ζητάνε πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, την κατάργηση της διοικητικής κράτησης και την κατάργηση του καθεστώτος απομόνωσης.
Το κράτος του Ισραήλ έχει μέχρι στιγμής αντιδράσει με αιφνιδιαστικές μεταγωγές των απεργών και τοποθέτησή τους σε κελιά απομόνωσης.
Εμείς, ως αναρχικοί κρατούμενοι των ελληνικών φυλακών, δεν έχουμε παρά να ενώσουμε τη φωνή μας με τη φωνή των Παλαιστίνιων αγωνιστών, καθώς πέρα από την ξεκάθαρη και χωρίς υποσημειώσεις τοποθέτησή μας με το δίκαιο της αντίστασης απέναντι στο δίκαιο της επιβολής, το δίκαιο της σφεντόνας και του μαχαιριού απέναντι στο δίκαιο των τανκς και των βομβαρδισμών, το δίκαιο των καταπιεσμένων απέναντι στην κρατική βαρβαρότητα, το δίκαιο του παλαιστινιακού λαού απέναντι στο δίκαιο του κράτους του Ισραήλ, έχουμε έναν ακόμη λόγο, καθώς η τεχνολογία ελέγχου, η τεχνογνωσία του απαρτχάιντ, το καθεστώς εξαίρεσης, η σύνδεση κοινωνικού και χωροταξικού αποκλεισμού, ο στρατιωτικοποιημένος έλεγχος ολόκληρων πληθυσμών, η διοικητική κράτηση που αρχίζει να επανέρχεται και στην Ευρώπη ως τρόπος διαχείρισης της μετανάστευσης, και συνολικά η δυστοπική πραγματικότητα που επιβάλλει το κράτος του Ισραήλ στον λαό της Παλαιστίνης, αποτελεί πυξίδα για την εξουσία, και έναν πειραματισμό που θα κληθούν να εφαρμόσουν και τα υπόλοιπα κράτη.
Νίκη στον αγώνα των Παλαιστίνιων πολιτικών κρατούμενων
Νίκη στα όπλα της παλαιστινιακής αντίστασης
Χαρίσης Φοίβος, Μιχαηλίδης Ιωάννης, Καραγιαννίδης Γιώργος, Θεοφίλου Τάσος, Μπoυρζούκος Ανδρέας, Σαραφούδης Γρηγόρης, Πολίτης Δημήτρης, Σταμπούλος Αντώνης, Ντάλιος Αργύρης
