Το όρος Ζάγκρος, μήκους 1.500 χιλιομέτρων, του οποίου οι υψηλότερες κορυφές είναι το Zard Kuh (4.548 μ.) και το Mt. Dena (4,359m) ήταν το σπίτι του θρυλικού Κάβα (Kawa), του σιδηρουργού του Εσφαχάν (Isfahan). Η ιστορία του, γεμάτη συμβολισμούς έχει καταγραφεί στο έπος Σαχναμέ (Shahnameh), όπου ο ποιητής Φερντοσί (Ferdowsi) επιχείρησε να αναπαράγει όλους τους λαϊκούς μύθους και τις ιστορίες που συγκροτούσαν την ιστορία του ιρανικού λαού. Στο έπος αυτό λοιπόν, ο κάβα, μετά την αρπαγή των δύο του γιων από τον Κυβερνήτη τύραννο του ισφαχάν Ζαχάκ (Żaḥḥāk) ηγείται μιας εξέγερσης η οποία καταλαμβάνει την πόλη, μοιράζει τα πλούτη του παλατιού στο λαό, καταργεί την φορολογία και συγκεντρώνει ενόπλους που βαδίζουν εναντίων του Ζαχάκ που βρισκόταν εκτός της πόλης. Όταν τον νικούν ζητούν από τον Κάβα να κυβερνήσει, αυτός όμως αρνείται λέγοντας πως «δεν εξεγέρθηκα για να κυβερνήσω, αλλά για να απελευθερωθούμε από τον ζυγό του Ζαχάκ».
Όταν τον Μάρτιο του 2018 οι τζιχαντιστές του Ερντογάν -με την υποστήριξη των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων- εισέβαλαν στην πόλη του Αφρίν, το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν να γκρεμίσουν το άγαλμα του Κάβα. Η μορφή του Κάβα λοιπόν δικαίως έχει την σημασία της για το κουρδικό απελευθερωτικό κίνημα, η καρδία του οποίου χτυπά στα απελευθερωμένα βουνά του όρους Ζάγκρος. Τα βουνά αυτά, που η προέκταση τους που αποτελούν και μεγάλο μέρος της συνοριακής γραμμής των χωρών Ιράκ, Ιράν και Τουρκία φιλοξενούν τον πυρήνα του ένοπλου κομματιού του Εργατικού κόμματος του Κουρδιστάν (ΠΚΚ), τους δεκάδες χιλιάδες αντάρτες του HPG και οι αντάρτισσες του YJA STAR. Στα βουνά αυτά, στις ακαδημίες του κινήματος σμιλεύεται ένας νέος ανθρωπολογικός τύπος, όπου το άτομο μέσω της μόρφωσης και της εμπειρίας της συλλογικής ζωής διαμορφώνεται σε μαχητική προσωπικότητα. Ο όρος αυτός λίγο έχει να κάνει με τις πολεμικές τους δεξιότητες, το θάρρος του στη μάχη ή με τα αν ξέρει να χειρίζεται τα όπλα αλλά με το κατά πόσο μπορεί να αναλύσει το σύστημα κυριαρχίας (καπιταλιστική νεωτερικότητα) και τα εργαλεία του, κατά βάση την πατριαρχία (Γι’ αυτό τον λόγο οι γυναίκες που εντάσσονται στο αντάρτικο έχουν αυστηρά δικές τους, αυτόνομες διοικητικές δομές). Ο νέος αυτός άνθρωπος καλείτε συνεχώς και έμπρακτα να αφήσει πίσω του την κουλτούρα του ατομικισμού και του εγωισμού και να θέσει τον εαυτό του στην υπηρεσία της κοινότητας/κοινωνίας μέσα από την απελευθέρωση της οποίας περνάει και η δικιά του ελευθερία. Από τα βουνά αυτά η φυσική ηγεσία του ΠΚΚ σχεδιάζει και πραγματώνει το σχέδιο για μια ειρηνική, αμεσο-δημοκρατική και προοδευτική μέση ανατολή, το λεγόμενο δημοκρατικό συνομοσπονδισμό. Η ιδέα αυτή της συνύπαρξης των διάφορων λαών και εθνοτήτων βρίσκει την άμεση εφαρμογή της στα εδάφη της βόρειο-ανατολικής Συρίας, στη λεγόμενη Ροζάβα, ευρέως γνωστή μετά την επική μάχη στο Κομπάνι, όπου ακριβώς αυτοί οι αντάρτες και αντάρτισσες έγραψαν ιστορία. Μια ιστορία που σφράγισε το τέλος του Ισλαμικού κράτους και έδωσε νέα πνοή στο παγκόσμιο ριζοσπαστικό/αντιφασιστικό κίνημα, που για πρώτη φορά μετά από πολλές δεκαετίες έχει την ευκαιρία να συμμετάσχει και να εκπαιδευτεί σε ένα ένοπλο αντιφασιστικό αγώνα.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο λοιπόν που οι ποιο σκοταδιστικές και αντιδραστικές δυνάμεις στη περιοχή επικεντρώνουν την προσοχή τους στην καταστροφή αυτού του πειράματος κοινωνικής αυτοδιαχείρισης με πρώτη την Τουρκία και της διάφορες σουνίτικες τζιχαντιστικές οργανώσεις να απειλούν συνεχώς με εθνοκάθαρση και γενοκτονία. Η απειλή μιας κατοχικής εισβολής από μεριάς της Τουρκίας είναι ένας μόνιμος κίνδυνος. Πρόσφατα οι διεθνιστική καμπάνια #riseup4rojava* οργάνωσε κάποιες πρώτες δράσεις σε ολόκληρο τον κόσμο (και στην Ελλάδα) για να αναδείξει την απειλή αυτή και να κάνει ορατή την αλληλεγγύη. Αυτό που δεν είναι και τόσο γνωστό, αλλά είναι άρρηκτα συνδεδεμένο είναι πως από την περασμένη άνοιξη εξελίσσετε μια γιγαντιαία επιχείρηση του Τουρκικού στρατού με το όνομα «Νύχια» (operation Claw) στα εδάφη του Ιρακινού Κουρδιστάν στα οποία οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις έχουν εγκαθιδρύσει μια σειρά από στρατιωτικές βάσεις με την έγκριση του κόμματος (KDP) του Κούρδου συνεργάτη τους Μπαρζανί. Μέσω Drones, μαχητικών αεροσκαφών, ελικοπτέρων και αερομεταφερόμενων ταξιαρχιών χιλιάδες στρατιώτες των ειδικών δυνάμεων προσπαθούν να εισβάλουν στα απομακρυσμένα φαράγγια και τις απρόσιτες βουνοκορφές όπου οι αντάρτ@ς έχουν τις βάσεις τους. Ταυτόχρονο οι μισθοφόροι του KDP προσπαθούν να τους αποκόψουν από τον ανεφοδιασμό τους από την γύρω περιοχή. Η επιχείρηση αυτή είναι η πιο σφοδρή των τελευταίων 15 ετών και φυσικά δεν θα μπορούσε να γίνει δίχως την έγκριση των ΗΠΑ που έχουν τον έλεγχο της περιοχής από τον 1ο πόλεμο του κόλπου.
Παρά το γεγονός πως ο Τουρκικός στρατός είναι ο 2ος μεγαλύτερος στρατός του ΝΑΤΟ και διαθέτει τα ποιο σύγχρονα πολεμικά μέσα του είναι αδύνατο να νικήσει το αντάρτικο, και αυτό σε μια διαμάχη που κρατάει πάνω από 40 χρόνια. Φυσικά οι απώλειες και από τις δυο μεριές δεν ανακοινώνονται επισήμως και είναι δύσκολο το να έχουμε μια ακριβή εικόνα. Συντροφικές πηγές αναφέρουν πως παρά τις πολλές δυσκολίες ο τουρκικός στρατός δεν έχει καταφέρει να πετύχει θεαματικά αποτελέσματα και πως με την έλευση του χειμώνα τα πράγματα ούτως η άλλως θα ηρεμήσουν λόγω καιρικών συνθηκών.
Τους τελευταίους μήνες ανακοινώθηκε ο θάνατος δύο διεθνιστών μαχητών, του Michael Panser, Bager Nûjiyan στις 14 Δεκεμβρίου του 2018 και της Σάρα Ντόρσιν (Sarah Handelmann) στις 7 Απριλίου 2019. Και οι δύο έπεσαν από αεροπορικές επιθέσεις στα βουνά του Ζάγκρος, αποδίδοντας φόρο αίματος στην μεγαλύτερη χειραφετική προσπάθεια της εποχής μας. Ως διεθνηστ@ς συνεχίζουν την παράδοση χιλιάδων ανθρώπων που έχουν προσφέρει το ύστατο αγαθό που διαθέτουν -τη ζωή τους- στον αγώνα για το χτίσιμο μις κοινωνίας αμεσοδημοκρατικής, οικολογικής, όπου η γυναίκα θα έχει απελευθερωθεί μονάχη της από τα δεσμά της πατριαρχίας. Είναι καθήκον όλων εμάς να μην λησμονηθούν, να μην πάει χαμένη η θυσία τους.
Şehîd namirin – Αθάνατοι!
Carpe Diem
*Δείτε: riseup4rojava.org
Μια μεγάλη επιχείρηση συνεχίζει ακάθεκτα από την 28η Μάιου, με τη συμμετοχή δεκάδων χιλιάδων στρατιωτών. Η επιχείρηση «Νύχια» (“Claws”) στρέφεται εναντίον των απελευθερωμένων από το αντάρτικο εδαφών. Καθημερινά μαίνονται μάχες μεταξύ ανταρτών/ισσών και του κατοχικού τουρκικού στρατού και οι θέσεις των ανταρτών/ισσων βομβαρδίζονται από πυροβολικό και αεροπορία. Η πίεση που ασκείται στις περιοχές του Σένγκαλ και του Μαχμούρ όλο και αυξάνεται. Ο καταυλισμός προσφύγων του Μαχμούρ έχει αποκλειστεί από όλες της μεριές μετά την εκτέλεση του υπευθύνου για τις Τουρκικές υπηρεσίες στο Ερμπίλ. Επίσης οι Πεσμεργκά του KDP (σ.τ.μ. κομματικός στρατός του κυβερνώντος κόμματος του Μπαρζανί) συνεργάζονται με τις δυνάμεις κατοχής μεταφέροντας όλο και περισσότερες δυνάμεις σε περιοχές του αντάρτικου διασφαλίζοντας τα μετόπισθεν του τουρκικού στρατού.
Θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο πως τίποτα από όσα συμβαίνουν στο Κουρδιστάν και σε ολόκληρη την περιοχή δεν είναι άσχετο με αυτό που συμβαίνει στη Ροζάβα. Η κατάσταση πάντα πρέπει να γίνεται αντιληπτή διασυνοριακά. Έχουμε δώσει έμφαση ξανά και ξανά στο γεγονός πως οι επιθέσεις στο Νότιο Κουρδιστάν αποσκοπούν στην περικύκλωση της επανάστασης της Ροζάβα. Μετά τις επιχειρήσεις κατοχής «Ασπίδα του Ευφράτη» και «Κλάδος Ελαίας» από τα δυτικά, ο Τουρκικός φασισμός προσπαθεί να θέσει υπό τον έλεγχο του περιοχές στα ανατολικά ώστε να σφίξει και άλλο τον κλοιό. Μπορεί οι επιχειρήσεις ανατολικά του Ευφράτη να μην έχουν ξεκινήσει, αλλά λίγο πιο δυτικά, στο Αφρίν, ο πόλεμος μαίνεται. Στις απελευθερωμένες περιοχές καθημερινά γίνονται χτυπήματα με βόμβες που σκορπίζουν τον θάνατο ανάμεσα σε αμάχους. Σχετικά με την κατάσταση στο βόρειο Κουρδιστάν δεν πρέπει να ειπωθούν και πολλά, η αιματηρή επιχείρηση εξόντωσης του κουρδικού πληθυσμού και του απελευθερωτικού κινήματος από την κυβέρνηση του AKP-MHP συνεχίζεται για τέταρτη συνεχή χρονιά.
Ο ουσιαστικός στόχος του Τουρκικού καθεστώτος είναι η επαναφορά των συνόρων της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, από το Χαλέπι της Συρίας μέχρι το Κιρκούκ στο βόρειο Ιράκ. Για να μπορέσει να πραγματοποιήσει αυτά τα νεο-οθωμανικά σχέδια θα πρέπει να θέσει υπό έλεγχο τη βόρειο Συρία και το βόρειο Ιράκ και να αλλάξει δημογραφικά ολόκληρη την περιοχή. Αυτό προϋποθέτει τον αφανισμό του Κουρδικού απελευθερωτικού κινήματος. Υπάρχουν πολλοί λόγοι να αναλάβουμε δράση τώρα και να ματαιώσουμε αυτά τα σχέδια πριν εφαρμοστούν. Όσο θα υπάρχει αυτό το καθεστώς, η επανάσταση στη Ροζάβα θα κινδυνεύει.
