Πριν ένα μήνα, στο κατάστημα «Πλαίσιο» στη Λάρισα έλαβε χώρα μία ακόμα αυθαιρεσία. Η επί 8 χρόνια εργαζόμενη εκεί, Σοφία Πάττα, απολύθηκε καθώς όπως ανέφερε η διεύθυνση «δεν χαμογελούσε πολύ». Όπως ήταν φυσικό η εργοδοσία αρνήθηκε την επαναπρόσληψη της εργαζόμενης. Βέβαια το γεγονός αυτό δεν είναι ούτε πρωτόγνωρο ούτε τελείως άγνωστο για τους εργαζομένους. Το «χαμόγελο» δεν είναι παρά μια πρόφαση απόλυσης από την επιθεώρηση των καταστημάτων προσπαθώντας να καλύψει την πραγματική αιτία που δεν είναι άλλη από την ανακύκλωση των εργαζομένων.
Στόχος της ανακύκλωσης αυτής είναι η σταδιακή αντικατάσταση των ‘’υψηλόμισθων’’ από νεότερα και φθηνότερα εργατικά χέρια. Να σημειωθεί ότι η εταιρία τα τελευταία 5 χρόνια έχει απολύσει 400 άτομα για να διατηρήσει την κερδοφορία της εν μέσω κρίσης, ενώ άλλοι τόσοι έχουν παραιτηθεί λόγω των σκληρών εργασιακών συνθηκών στις οποίες καλούνται να ανταπεξέλθουν. Σκληρές συνθήκες οι οποίες μπορούν να μεταφραστούν σε ατομικές συμβάσεις εργασίας «υποχρεωτικών» 10ωρων με κενά σημεία όσον αφορά στις υπερωρίες, σε καταπάτηση εργασιακών δικαιωμάτων, σε μηχανάκια χρονομέτρησης παραγωγικότητας που μετράνε ακόμα και το λεπτό που ο εργαζόμενος θα σηκώσει κεφάλι. Επιπλέον, «οι εργαζόμενοι τίθενται μονίμως σε μία πολυεπίπεδη διαδικασία αξιολόγησης, κομμάτι της οποίας είναι φυσικά η δημιουργία σκληρού ανταγωνισμού μεταξύ τους», έτσι ώστε να μην απολυθούν. Ο κοινωνικός κανιβαλισμός, είναι και πάλι ορατός. Άνθρωποι που έχουν ενημερωθεί για την απόλυση και τη γενικότερη κατάσταση στο «Πλαίσιο», που βιώνουν τον εργασιακό μεσαίωνα και το ξεζούμισμα από τα αφεντικά, άνθρωποι ίσως απολυμένοι ή χαμηλόμισθοι, συνεχίζουν να ψωνίζουν από το συγκεκριμένο κατάστημα, απασχολώντας τους εκεί εργαζόμενους. Αδιαφορούν για την πίεση που τους ασκείται, που είναι υποχρεωμένοι να χαμογελάνε για να μην απολυθούν.
Ωστόσο ο εργασιακός μεσαίωνας στο «Πλαίσιο» δεν μας ξαφνιάζει, δεν αποτελεί εξαίρεση αλλά τον κανόνα
Όλα κινούνται όπως ακριβώς επιτάσσει η ελεύθερη αγορά και o ανταγωνισμός. Ο πιο κερδοφόρος θα επιβιώσει. Αναλώσιμοι εργαζόμενοι, 4ωρες και 6ωρες συμβάσεις εργασίας, μισθοί πείνας, μαύρη εργασία χωρίς ασφάλιση, δουλειά την Κυριακή, αυθαιρεσία της εργοδοσίας, καταπάτηση δικαιωμάτων των υπαλλήλων και απλήρωτες υπερωρίες, κάμερες και μηχανάκια παραγωγικότητας, απολύσεις για όποιον τολμήσει να διεκδικήσει. Και όλα αυτά για τη μεγιστοποίηση του κέρδους των αφεντικών.
Δεν θα δουλεύουμε μέχρι να πεθάνουμε, δεν θα πεθάνουμε δουλεύοντας
Πορευόμενοι μέσα στη δίνη της κρίσης, βιώνοντας τον κατακερματισμό των ζωών μας σε όλα τα επίπεδα, προτάσσουμε την έμπρακτη αλληλεγγύη, την αυτοοργάνωση και τον αγώνα από τα κάτω. Είμαστε σίγουροι πως η σιωπή δεν είναι η λύση, γιατί ξέρουμε πως αν δεν υψώσουμε τις φωνές μας, τίποτα δεν θα αλλάξει ποτέ. Ενάντια στην εργοδοτική αυθαιρεσία, στο ρατσιστή γείτονα, στο σεξιστή συνάδελφο, στις λογικές του «πατώ επί πτωμάτων» και του ωχαδερφισμού, σηκωνόμαστε από τον καναπέ, κλείνουμε τα δελτία παραπληροφόρησης των 8, υψώνουμε αναχώματα και καθημερινές συλλογικές αντιστάσεις. Ως συνέλευση αναρχικών στεκόμαστε στο πλευρό του κάθε ανθρώπου που μάχεται για αξιοπρέπεια. Ας στήσουμε τις αντιστάσεις μας, να μην αφήσουμε άλλη εργοδοτική αυθαιρεσία αναπάντητη.
Ανοιχτή συνέλευση αναρχικών Λάρισας
mail: anar_lar@espiv.net
