Το μανιφέστο του ΡΕΞ

αφίσα που κοσμεί το φουαγιέ της κατάληψης ΡΕΞ. Οι στίχοι είναι από το κομμάτι Signal των Sponty & Krav Boca.

Στους δρόμους της πόλης
Γεννιέται μια μικρή φωτιά
Εκεί που σιγοκαίει η αγάπη για το μέλλον

Η άνοιξη ήρθε στη μέση του χειμώνα, κατοίκησε ακάλεστη από την Ακαδημίας και την Πανεπιστημίου μέχρι την Αγίου Κωνσταντίνου και την Πειραιώς, κι ανθίσανε λουλούδια από τα μάτια μας και αρώματα από τα Σώματά μας.

50 μέρες και 50 πράξεις ενός έργου που δεν έχει τελειώσει ακόμα γιατί η αυλαία δεν θα πέσει ποτέ.

Ήρθαμε σε ρήξη με τον κανονιστικό χρόνο διαστέλλοντάς τον σε ένα χωρικό αέναο πείραμα. Δεν ήταν ετεροτοπία, ήταν και είναι ανάγκη. Μέσα σε αυτό το πείραμα ενώσαμε τις φωνές μας, τις σκέψεις μας, τα μαξιλάρια μας και ονειρευτήκαμε στιγμές από την αυριανή ευτυχία του κόσμου. Συναντηθήκαμε, συμπορευτήκαμε, συνδημιουργήσαμε και αποφασίσαμε να γίνουμε εχθρός κάθε αστικής εκφοράς της τέχνης. Αποφασίσαμε να γίνουμε τα σκουλίκια που κατατρών τη σάρκα του σάπιου σύγχρονου κόσμου. Ο πολιτισμός κι οι εθνικοί φορείς του έχουν παραδοθεί εδώ και χρόνια στις φλόγες το μόνο που θα μείνει είναι καπνισμένα ντουβάρια. Πάνω σε αυτά θα χαράξουμε τους ήχους των φωνών μας.

Επιθυμούμε την τέχνη που εκπορεύεται από το Άδειο Πνεύμα της ανησυχίας. Από την ιερότητα των απόκρυφων επιθυμιών. Από την εκρηκτική ανάδευση των ενστίκτων. Από την ζωική ενέργεια, την ορμή της τρέλας, την λοξότητα, την αμαρτία, την αναστάτωση, την έμμονη διατάραξη του κανονικού.

Επιθυμούμε την τέχνη που επιχειρεί το αδύνατο και λατρεύει το άμορφο, το άγνωστο, το ανοικείο, το συγκεκριμένο, το άλλο. Μια τέχνη, που αποκαλύπτει τη δυσωδία των μυερών κυρίαρχων μηχανισμών πολέμου, ανταγωνισμού, ελέγχου, καταστολής. Που δεν γίνεται προϊόν προς πώληση, μονοπώλιο αισθητικής, στόρυ για λάηκ, διαφήμιση για scroll down, μουσικό χαλί ανούσιων κριτικών αξιολόγησης, λίστα βραβείων.

Επιθυμούμε μια τέχνη μακριά από τα αριστουργήματα. Ελεύθερη από τα δεσμά της αρχαιολαγνείας και της εθνικής ταυτότητας. Βέβηλη και λάγνα, ιερόσυλη και ξεδιάντροπη. Μια τέχνη συλλογική και ρηξιακή, που έχει τη δύναμη να αλλάξει τον κόσμο και μετά ξανά και ξανά στο χωροχρονικό διηνεκές. Που μετασχηματίζει συνειδήσεις. Που είναι χειραφετική. Που αναστατώνει τα σωθικά, τα αισθήματα, τους εγκεφαλικούς συνειρμούς. Που εξάπτει τη φαντασία και της παραδίδει ολόκληρη την εξουσία.

Συντονισμός εργαζομένων στον Χώρο των Τεχνών – Κατάληψη ΡΕΞ